dg-cargo

شناخت کالاهای خطرناک (DG CARGO) و اصول حمل‌ و نقل آن‌ها

شناخت کالاهای خطرناک (DG CARGO) و اصول حمل‌ونقل آن‌ها

مقدمه

حمل‌ونقل کالاهای خطرناک یکی از چالش‌های مهم و حساس در صنعت حمل‌ونقل بین‌المللی است. چه در ارسال بارهای زمینی، دریایی یا هوایی، کالاهایی وجود دارند که به دلیل ماهیت خطرناک‌شان، نیازمند رعایت مقررات خاصی هستند. این مقاله به بررسی کالاهای خطرناک، طبقه‌بندی آن‌ها و روش‌های حمل‌ونقل آن‌ها می‌پردازد.

تعریف کالاهای خطرناک

کالاهای خطرناک به موادی گفته می‌شود که می‌توانند برای سلامت انسان، ایمنی اموال یا محیط زیست خطرآفرین باشند. این کالاها بر اساس لیست “کتاب مقررات کالاهای خطرناک یاتا” شناسایی و طبقه‌بندی می‌شوند. حمل این کالاها چه به‌صورت هوایی و چه دریایی، تحت قوانین و مقررات خاصی انجام می‌شود. این مقررات به منظور اطمینان از ایمنی حمل‌ونقل، جلوگیری از بروز حوادث و محافظت از جان افراد و محیط زیست تدوین شده‌اند.

طبقه‌بندی کالاهای خطرناک

کالاهای خطرناک به 9 دسته اصلی تقسیم می‌شوند:

1. “مواد منفجره”: شامل انواع مواد و دستگاه‌های منفجره که به شدت خطرناک هستند.
2. “گازها”: گازهای قابل اشتعال، غیر قابل اشتعال، سمی و تحت فشار.
3. “مایعات قابل اشتعال”: موادی که در دمای پایین مشتعل می‌شوند.
4. “جامدات قابل اشتعال”: موادی که به سادگی آتش می‌گیرند.
5. “مواد اکسیدکننده و پراکسیدهای آلی”: موادی که می‌توانند باعث آتش‌سوزی یا انفجار شوند.
6. “مواد سمی و عفونی”: موادی که برای سلامتی انسان یا حیوانات خطرناک هستند.
7.”مواد رادیواکتیو”: موادی که تشعشعات رادیواکتیو خطرناکی از خود ساطع می‌کنند.
8.”مواد خورنده”: موادی که باعث خوردگی فلزات و آسیب به پوست و بافت‌های زنده می‌شوند.
9.”مواد خطرناک متفرقه”: شامل موادی که خطر زیست‌محیطی دارند و در دسته‌بندی‌های قبلی قرار نمی‌گیرند.

انواع کالاهای خطرناک

1. “کالاهای ممنوعه”: این کالاها به هیچ وجه اجازه حمل به صورت هوایی را ندارند، مانند بیشتر مواد منفجره و مهمات. دلیل این ممنوعیت، خطر بالای این مواد برای ایمنی پرواز و سلامت مسافران است.
2. “کالاهای قابل پذیرش”: این کالاها با رعایت مقررات خاص می‌توانند به صورت کارگو حمل شوند، اما حمل آن‌ها در چمدان مسافر یا همراه خدمه پرواز مجاز نیست. این دسته از کالاها باید بسته‌بندی مناسبی داشته باشند و برچسب‌های هشداردهنده لازم را داشته باشند.
3. “کالاهای پنهان”: برخی از کالاها ممکن است به نظر خطرناک نیایند اما در واقع می‌توانند خطرناک باشند، مانند باتری‌ها، مواد شیمیایی و وسایل باتری‌دار. این کالاها باید به دقت شناسایی و مدیریت شوند تا از بروز حوادث جلوگیری شود.

کالاهای مستثنی شده

برخی کالاهای خطرناک تحت شرایط خاص از رعایت مقررات معمول مستثنی می‌شوند. این شرایط شامل:

– “مقادیر مستثنی شده کالای خطرناک”: شرایط ویژه‌ای برای حمل مقادیر بسیار کم کالاهای خطرناک در نظر گرفته می‌شود.
– “مواد رادیواکتیو در بسته‌بندی مستثنی شده”: مواد رادیواکتیو با میزان سطح تابش کم که هیچ اثری روی انسان یا مواد حساس ایجاد نمی‌کند.
– “اموال و وسایل شرکت حمل‌کننده بار”: تجهیزات هواپیما، کالاهای مصرفی، یخ خشک.

روش‌های حمل کالاهای خطرناک

1. “حمل‌ونقل زمینی و ریلی”: حمل کالاهای خطرناک از طریق جاده‌ها و خطوط ریلی نیازمند رعایت مقررات ملی و بین‌المللی است. این روش معمولاً برای حمل کالاهای بزرگ و سنگین استفاده می‌شود.
2. “حمل‌ونقل دریایی”: حمل‌ونقل دریایی برای انتقال مقادیر بزرگ کالاهای خطرناک به نقاط دوردست استفاده می‌شود. این روش به دلیل ظرفیت بالای کشتی‌ها و هزینه نسبتاً پایین، بسیار محبوب است.
3. “حمل‌ونقل هوایی”: حمل هوایی کالاهای خطرناک به دلیل زمان کوتاه‌تر حمل و نیاز به حفظ شرایط خاص برای برخی کالاها مانند رادیوایزوتوپ‌های درمانی و مواد یخ‌زده، اهمیت بالایی دارد. این روش برای انتقال سریع و مطمئن کالاهای حساس و با ارزش بالا استفاده می‌شود.

حمل هوایی کالاهای خطرناک

حمل هوایی کالاهای خطرناک نیازمند رعایت اصول و مقررات خاصی است. بسیاری از کالاهای خطرناک از نظر تجاری دارای اهمیت بالایی هستند و مدت زمان حمل آن‌ها عامل حیاتی است. برخی از کالاها نیز باید در زمان حمل خنک نگهداشته شوند و حمل هوایی کمترین زمان حمل را داراست.

نکات کلیدی در حمل هوایی کالاهای خطرناک

1. “طبقه‌بندی دقیق کالاهای خطرناک”: تعیین دقیق نوع کالا و سطح خطر آن.
2. “رعایت ممنوعیت‌ها و محدودیت‌ها”: اطمینان از عدم حمل کالاهای ممنوعه.
3. “آموزش پرسنل در خصوص حمل کالاهای خطرناک”: آموزش‌های تخصصی برای پرسنل حمل‌ونقل.
4. “بسته‌بندی مناسب (UN)”: استفاده از بسته‌بندی‌های استاندارد و مقاوم.
5. “علامت‌گذاری و الصاق برچسب‌های هشدار”: برچسب‌گذاری صحیح کالاها برای شناسایی سریع.
6. “تهیه مدارک و مجوزهای لازم”: تهیه مدارک و مجوزهای قانونی.
7. “پیشگیری از خطرات پنهان”: شناسایی و مدیریت کالاهای خطرناک پنهان.
8. “گزارش و مستندسازی حوادث”: مستندسازی دقیق هرگونه حادثه یا رخداد.
9. “ارائه اطلاعات لازم به خلبان و تیم پرواز”: ارائه اطلاعات ضروری برای مدیریت شرایط اضطراری.

بسته‌بندی کالاهای خطرناک

بسته‌بندی کالاهای خطرناک باید به گونه‌ای باشد که هیچ گونه نشت یا خطر دیگری ایجاد نکند و بتواند شرایط مختلف حمل‌ونقل مانند تغییرات دما و لرزش را تحمل کند. بسته‌بندی‌ها به سه گروه تقسیم می‌شوند:

گروه I: برای مواد با خطر بالا
گروه II: برای مواد با خطر متوسط
گروه III: برای مواد با خطر کم

سازمان‌های بین‌المللی مرتبط

1. کمیته متخصصین سازمان ملل متحد (SCoETDG): تدوین و نظارت بر مقررات بین‌المللی.
2. آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA): نظارت بر حمل و نقل مواد رادیواکتیو.
3. سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری (ICAO): تنظیم مقررات حمل هوایی.
4. انجمن بین‌المللی حمل‌ونقل هوایی (IATA): تدوین استانداردهای حمل‌ونقل هوایی.

نتیجه‌گیری

حمل‌ونقل کالاهای خطرناک نیازمند درک و رعایت دقیق مقررات و دستورالعمل‌های مربوطه است. با شناخت کامل انواع کالاهای خطرناک و روش‌های بسته‌بندی و حمل‌ونقل آن‌ها، می‌توان از بروز حوادث جلوگیری کرده و ایمنی در حمل‌ونقل بین‌المللی را تضمین کرد. رعایت این اصول به خصوص در حمل‌ونقل هوایی که حساسیت بالایی دارد، بسیار حائز اهمیت است.

برچسب‌ها: بدون برچسب

افکارتان را باما در میان بگذارید

اطلاعات شما پیش ما امن هست، آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد!